روحیه های متفاوت درموضوع حجاب ها
بعضی ها ادعایی ندارند وبا شنیدن یک داستان،منقلب می شوند،گریه می کنند،توسل پیدا می کنند،نمازشان را قشنگ تر می خوانندو...؛اما کسانی هم هستند که هنگام خواندن نماز،حواس شان به درست خواندن نماز،یعنی ادا کردن صحیح واژه ها یا دقت درمعانی آنهاست وبه خود غره هستند ومی گویند:ما نمازمان رابدون غلط خواندیم.
حالا باید از این آدم ها پرسید:پس چه وقت نماز می خوانیدوبا حضرت حق سخن می گویید؟!
نماز یعنی او را دیدن،توجه داشتن به تلفظ واژه ها یا معانی کلمات ،خود حجابی است که باید کنار رودوبهترین راه برای  خرق حجب این است که خود را در محضر خداوند حس کنیم.
امامان معصوم علیهم السلام آن جنان در محضر حضرت حق خود را میدیند که با خواندن قرآن،بیهوش می شدند.امام صادق (ع) وتی در نماز به آیه ی «ایا ک نعبد وایاک نستعین»می رسند،آن را چندبارتکرارمی کنندوبیهوش می شوند،وقتی بهوش می آیند وعلت را از ایشان می پرسند،امام(ع)می فرمایند«وقتی داشتم این آیه را می خواندم وتکرار می کردم،صدارا از صاحب کلام شنیدم».
این مطلب،یعنی حجابی بین امام صادق (ع)وخداوند وجود نداشته است. انشاالله خداوند توفیق دهد که حجاب ها کنار روند.